icon

Kantonrechter verbiedt eenzijdige loonsverlaging door V&D

Gisteren kwam de uitspraak van de Amsterdamse kantonrechter in de zaak die de vakbonden hadden aangespannen tegen V&D. De zaak heeft veel aandacht gekregen in de media.
In een kort geding vorderden de bonden een verbod op het éénzijdig verlagen van de lonen door V&D, een maatregel die volgens het bedrijf nodig was om een faillissement te voorkomen.

Geheel naar verwachting heeft de rechter dit verbod inderdaad opgelegd.
Het éénzijdig aanpassen van bestaande arbeidsvoorwaarden is zo goed als onmogelijk in Nederland.

V&D hanteerde een aantal argumenten, maar in grote lijnen kwamen die op twee dingen neer: ten eerste dat loonsverlaging nu eenmaal dringend noodzakelijk was, omdat het bedrijf op omvallen staat, en ten tweede dat voor een groot deel van de werknemers een éénzijdig wijzigingsbeding geldt. V&D had, tot begin vorig jaar, lange tijd een eigen CAO die hogere lonen kende dan de CAO Inretail, die gebruikelijk is in de branche. Juist het personeel dat op grond van een oude regeling méér verdiende dan recenter aangenomen collega's zou gebonden zijn aan een wijzigingsbeding dat V&D naar zij stelde bevoegd maakte tot het éénzijdig wijzigen van arbeidsvoorwaarden. De kantonrechter oordeelde echter dat dit wijzigingsbeding niet zag op CAO afspraken.

Bleef over de stelling dat verlaging van de lonen noodzakelijk zou zijn voor een kans op voortbestaan van V&D. Het eenzijdig verlagen van de lonen acht de kantonrechter in strijd met het (systeem van) ons arbeidsrecht: uit de jurisprudentie blijkt dat het eenzijdig wijzigen van arbeidsvoorwaarden aan zéér stikte voorwaarden is gebonden en feitelijk alleen in individuele uitzondelingssituaties kan worden toegestaan, het gaat dan om situaties waarin van de individuele werknemer verlangd mag worden in te stemmen met de voorgestelde wijziging. Voor collectieve eenzijdige aanpassingen bestaat in ons systeem geen ruimte.

V&D had aangegeven zowel te veel loon als teveel huur te betalen, en aan de combinatie van die twee factoren ten onder te zullen gaan. In hoeverre de kantonrechter rekening heeft gehouden met de wetenschap dat er voor het huurprobleem inmiddels een voorlopige oplossing was gevonden – zodat de loonsverlaging wellicht wat minder dringend noodzakelijk was geworden – blijkt niet uit de uitspraak. Erg waarschijnlijk lijkt dat niet.
Wel haakt de kantonrechter op een andere manier aan bij de huren die V&D betaalt: Hij wijst er op dat die huren uberhaupt niet verschuldigd zouden zijn wanneer V&D haar eigen winkelpanden een jaar of acht geleden niet had verkocht.

De huidige Amerikaanse eigenaar van V&D is voor die verkoop niet verantwoordelijk, zij kocht het bedrijf ruim nadat de vorige eigenaar de opbrengsten van die verkoop had opgestreken.
Dat zij de lonen niet mag verlagen zal (moet) een uitspraak zijn waar zij rekening mee heeft gehouden; dat zij vereenzelvigd wordt met een eerdere eigenaar en diens handelen voor de voeten geworpen krijgt
zal voor een in de aglo-saksische traditie staande ondernemer een continentale koude douche zijn.

Heeft u vragen?

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.
Kantonrechter verbiedt eenzijdige loonsverlaging door V&D

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief