Arbeidscontract met gelijktijdige beeindigingsovereenkomst is tijdelijk contract

Een werkgever die het maximale aantal tijdelijke arbeidscontracten had gesloten met een werknemer, deze wel wilde behouden, maar toch geen vast contract wilde geven dacht de oplossing gevonden te hebben.
Hij sloot een vast contract af met de werknemer, maar sloot óók meteen een overeenkomst om die arbeidsovereenkomt alvast tegen een datum die een klein jaar in de toekomst lag in onderling goedvinden te beeindigen.

De werknemer stelde daarna dat hij met die gang van zaken alleen maar had ingestemd omdat het alternatief was dat hij helemaal geen arbeidsovereenkomst zou hebben, en dat hij niet werkelijk met die beeindiging had ingestemd. In juristentaal was zijn standpunt dat er een “wilsgebrek” aan die beeindigingsovereenkomst kleefde, en dat die beeindigingsovereenkomst daarom niet echt tot stand was gekomen (“nietig was”). Gevolg daarvan zou zijn dat hij na de in de overeenkomst opgenomen einddatum gewoon in dienst was gebleven.

De kantonrechter gaf hem daarin gelijk, die oordeelde de beeindigingsovereenkomst nietig.
Het Hof oordeelde in hoger beroep anders, en meende dat zowel de vaste arbeidsovereenkomst als de beeindigingsovereenkomst rechtsgeldig waren, en dat er dus géén sprake meer was van een dienstverband.

De Hoge Raad oordeelde echter wéér anders en meende dat de gekozen constructie per saldo een tijdelijk contract inhield, maar óók dat de wettelijke regeling terzake tijdelijke arbeidsovereenkomsten ertoe leidde dat, nu dit tijdelijke contract het vierde op rij was geweest, er een vaste arbeidsovereenkomst tot stand was gekomen.

De hele discussie over het afgedwongen karakter van de beeindigingsovereenkomst wordt genegeerd, de Raad oordeelt eenvoudigweg dat wanneer partijen een overeenkomst sluiten met daarin een einddatum voor die overeenkomst, de partijbedoelingen gericht zijn op het sluiten van een tijdelijke overeenkomst. En nu dit een vierde tijdelijke overeenkomst op rij was, werd die tijdelijke overeenkomst “vanzelf” een vaste overeenkomst.

Zeker nu we sinds begin dit jaar nog beperkter zijn in onze mogelijkheden om tijdelijke arbeidsovereenkomsten te sluiten is deze uitspraak een nuttige waarschuwing: het wettelijke maximum laat zich niet omzeilen.