Versoepeling voorwaarden zorg- en ouderschapsverlof

Er is een aantal wettelijke regelingen dat werknemers mogelijkheden wil bieden hun werk te combineren met zorg voor anderen. We hebben het dan over ouderschapsverlof, zorgverlof en – hoewel niet strikt voor zorgverleners bedoeld – de wet aanpassing arbeidsduur.
Onder bepaalde voorwaarden geven deze regelingen werknemers recht enige tijd verlof op te nemen. In principe is dat verlof onbetaald, al zijn er arbeidsvoorwaardenregelingen die werknemers recht geven op (een deel van) hun loon gedurende het verlof.
Het maatschappelijke belang van al die door werknemers aan hun kinderen en naasten verleende zorg is enorm. Wat zou het wel niet kosten wanneer daarvoor professionals ingehuurd zouden moeten worden! Professionals die er vaak überhaupt niet zijn…
Het kabinet heeft dan ook aangevoeld dat het verstandig is om het werknemers die met gebruikmaking van deze regelingen zorgtaken op zich nemen niet al te moeilijk te maken. Eind 2008 heeft het het voornemen kenbaar gemaakt de voorwaarden die deze regelingen nu kennen verder te versoepelen. Begin 2010 zal de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid een wetsvoorstel aan de Kamer sturen. Het tussenliggende jaar is blijkens een recente brief van minister Donner benut door allerlei maatschappelijke organisaties om hun input te vragen.
De kabinetsplannen houden ondermeer in dat het voor werknemers gemakkelijker zal worden om verlof op te nemen. De huidige beperkingen uit de regelingen (bij voorbeeld ten aanzien van hoe vaak een verzoek tot verlof of aanpassing van de arbeidsduur kan worden gedaan of hoe lang je in dienst moet zijn voor je in aanmerking komt voor een regeling) worden soepeler. De meeste aandacht krijgt het feit dat het vaders met pasgeboren kinderen meer mogelijkheden krijgen om vrij te nemen. Maar ook zal zorgverlof mogelijk worden voor zorg aan anderen dan directe familieleden. Werknemers zullen verder vaker het aantal uren dat zij werken kunnen aanpassen door de aanvraag hiervan te vereenvoudigen.
De overheid kost deze souplesse niets, zij bespaart naar mag worden aangenomen een mooi bedrag op zorg die anders van staatswege geleverd had moeten worden. Voor werkgevers brengen dit soort regelingen uiteraard met zich dat de afwezigheid van een werknemer moet worden opgevangen, hetgeen behoorlijk ingewikkeld kan zijn. De echte kosten worden gedragen door de werknemers. Allereerst door hen die onbetaald verlof opnemen om voor een ander te zorgen, en verder door hen die het werk van hun zorgende collega erbij moeten doen.