Overgang van onderneming en de personeels B.V.

Veel grote concerns nemen al het personeel dat actief is voor de diverse werkmaatschappijen formeel in dienst van één vennootschap. Wel zo overzichtelijk. De werknemers worden “uitgeleend” aan de vennootschap waarvoor ze actief zijn.

Soms kan die constructie tot onduidelijkheid leiden, bij voorbeeld bij reorganisaties. Tegen welk personeelsbestand moet dan beoordeeld worden wie de meeste aciënniteit heeft, en wie voor ontslag moet worden voorgedragen. In de praktijk wordt dat doorgaans met de het Nederlandse (arbeids)recht typerende souplesse opgelost: de meest redelijke oplossing wordt gekozen.

Wanneer echter het vraagstuk van Overgang van Onderneming om de hoek komt kijken wordt het écht lastig: die regels vloeien voort uit een Europese Richtlijn en kunnen dus niet naar believen worden toegepast.
De Utrechtse Kantonrechter probeerde het toch, het Hof dat in hoger beroep moet oordelen legt de zaak nu voor aan het Hof van Justitie van de EG.

Uitgangspunt is altijd geweest dat wanneer een onderneming in andere handen overgaat, alleen zij die daar werken op basis van een arbeidsovereenkomst mee over gaan. Uitzendkrachten en gedetacheerden blijven achter. Maar wat nu wanneer ál het personeel ingehuurd is, van een personeels BV in het zelfde concern. Liggen de zaken dan anders? Is dat redelijk?

Een vennootschap, onderdeel van een groot concern, deed de catering activiteiten over aan een cateringbedrijf. Er waren 70 mensen bij de vennootschap werkzaam, maar ze hadden met die vennootschap geen dienstverband, ze waren in dienst bij de personeels BV van het concern.
De vraag was of het personeel – op grond van de regeling Overgang van Onderneming – van rechtswege mee over ging naar de cateraar, of dat hen nieuwe contracten met andere (lees: op onderdelen minder aantrekkelijke) voorwaarden konden worden aangeboden.

FNV vond dat de werknemers recht dienden te houden op alle arbeidsvoorwaarden die zij binnen het concern hadden opgebouwd en stapte naar de rechter. Een kort geding werd door de bond verloren, maar de kantonrechter gaf hen in 2006 gelijk. Hij vond dat er een uitzondering gemaakt moest worden voor situaties als deze, waarin het personeel “alleen maar op papier” niet in dienst was, en de vennootschap waar ze wel een officiële arbeidsovereenkomst mee hadden slechts een papieren tijger was.

De nieuwe werkgever ging in appel. Het Hof is minder voortvarend en heeft laten weten het Europese Hof te zullen vragen zich over de kwestie uit te laten.

Voor de betrokken werknemers betekent dit dat het nog een behoorlijke tijd kan duren voor ze weten wat de overname van inmiddels vier jaar geleden voor gevolgen zal hebben voor hun arbeidsvoorwaarden. Voor de praktijk is dit echter een belangrijke vraag, en het antwoord zien we dan ook met belangstelling tegemoet.