Bestuurdersaansprakelijkheid voor fiscale schulden besproken

Deze blog is onderdeel van de Serie bestuurdersaansprakelijkheid.

Bestuurders van ondernemingen dragen een grote verantwoordelijkheid, niet alleen richting werknemers en aandeelhouders, maar ook richting de Belastingdienst. Een vaak onderschat aspect van deze verantwoordelijkheid is de mogelijke persoonlijke aansprakelijkheid voor fiscale schulden van de onderneming. De Belastingdienst heeft namelijk vergaande bevoegdheden om bestuurders persoonlijk aan te spreken als de onderneming haar fiscale verplichtingen niet nakomt. In deze blog leggen we uit wat de risico’s zijn en hoe bestuurders deze aansprakelijkheid kunnen beperken.

Soorten belastingen

Op grond van artikel 36 Invorderingswet 1990 kan een bestuurder van een onderneming (een “lichaam” in de zin van artikel 2 lid 1 sub b Algemene wet inzake Rijksbelastingen) door de Belastingdienst hoofdelijk aansprakelijk worden gehouden voor de volgende belastingen:

Loonbelasting: De belasting die de onderneming moet inhouden op het loon van de werknemers en moet afdragen aan de Belastingdienst.
Omzetbelasting (BTW): De belasting die de onderneming moet afdragen over de door haar geleverde goederen en diensten.
Vennootschapsbelasting: De belasting over de winst van de onderneming.
Accijnzen: Belasting op bepaalde producten zoals alcohol en tabak.

Gevallen van aansprakelijkheid – Melding betalingsonmacht

Wanneer de onderneming niet in staat is om de belasting te betalen, is de onderneming verplicht dit binnen twee weken na de vervaldag van de belastingaanslag te melden bij de Belastingdienst. Elke bestuurder is bevoegd om namens de onderneming aan deze verplichting te voldoen. Afhankelijk van de vraag of die melding (tijdig) is gedaan gelden de volgende situaties:

Situatie 1: tijdige melding: indien de onderneming aan haar verplichting tot tijdige melding van de betalingsonmacht heeft voldaan, is een bestuurder aansprakelijk indien aannemelijk is, dat het niet betalen van de belastingschuld het gevolg is van aan hem te wijten kennelijk onbehoorlijk bestuur in de periode van drie jaren, voorafgaande aan het tijdstip van de mededeling. De bewijslast voor het onbehoorlijke bestuur ligt bij de Belastingdienst.
Situatie 2: geen (tijdige) melding: indien de onderneming niet (tijdig) aan haar verplichting tot tijdige melding van de betalingsonmacht heeft voldaan, geldt in het kader van de aansprakelijkheid van de bestuurder dat wordt vermoed dat de niet betaling aan de bestuurder is te wijten en dat de periode van drie jaren wordt geacht in te gaan op het tijdstip waarop het lichaam in gebreke is. Dat vermoeden kan alleen worden weerlegd indien de bestuurder aannemelijk maakt dat het niet aan hem is te wijten dat het lichaam niet aan zijn meldplicht heeft voldaan. De omgekeerde bewijslast ligt in dit geval dus bij de bestuurder.

Aansprakelijke personen

De aansprakelijkheid voor fiscale schulden geldt niet alleen ten aanzien van de huidige bestuurder(s), maar ten aanzien van gewezen bestuurders tijdens wiens bestuur de belastingschuld is ontstaan, feitelijk beleidsbepalers en, indien de bestuurder een rechtspersoon is, de bestuurders van die rechtspersoon.

Conclusie

Als bestuurder van een onderneming is het cruciaal om op de hoogte te zijn van uw verplichtingen richting de Belastingdienst en de risico’s van persoonlijke aansprakelijkheid. Door tijdig melding te maken van betalingsonmacht, zorgvuldig bestuur te voeren en professioneel advies in te winnen, kunt u veel problemen voorkomen. Mocht u vragen hebben over dit onderwerp of hulp nodig hebben bij het nemen van de juiste stappen, neem dan gerust contact met ons op. Ons team van ervaren advocaten staat klaar om u te ondersteunen en te adviseren.

In deze blog signaleren wij een bestuurdersaansprakelijkheidsrisico dat zijn oorsprong heeft in fiscale wetgeving. Wieringa Advocaten verleent geen fiscaal advies.