What's new in 2013: nieuw plafond topsalarissen in de (semi)publieke sector

Met ingang van 1 januari 2013 is de Wet normering bezoldiging topfunctionarissen publieke en semipublieke sector in werking getreden. Voor zorginstellingen is het nog even afwachten – vallen zij onder regime 1 of regime 2. Oftewel: geldt voor hen het wettelijk geregelde maximum salaris of houden zij een sectorale bezoldigingsnorm? Volgende week doet de rechter namelijk uitspraak in een kort geding waarin de Vereniging van bestuurders in de zorg (NVZD) deze vraag centraal stelde. De NVZD bepleitte daarin dat de wetgever bij de vaststelling van de nieuwe wet haar beoordelingsmarge te buiten is gegaan door de zorginstellingen alsnog van regime 2 naar regime 1 te verschuiven. Volgens de zorgbestuurders is een dergelijke verschuiving gelet op de uitgangspunten en omstandigheden niet alleen onbegrijpelijk maar ook onnodig. Na invoering van de eigen Beloningscode is er namelijk al een flinke slag gemaakt in het terugdringen van excessieve beloningen van bestuurders. De zorgbestuurders hebben daarom de rechter gevraagd te bepalen dat de wet buiten toepassing wordt gelaten voor zorginstellingen, zodat zij hun eigen Beloningscode kunnen handhaven.

Wijst de rechter die vordering af, dan vallen ook de zorginstellingen onder de wet en gelden voor hen dezelfde regels als die voor de andere publieke instellingen uit regime 1 gelden (waaronder provincies, gemeenten, scholen voor primair onderwijs). Dit betekent dat ook voor die topfunctionarissen een beloningsgrens gaat gelden van 187.340,- vermeerderd met de sociale verzekeringspremies, 8.069,- wegens onkostenvergoedingen en 33.190,- wegens voorzieningen ten behoeve van beloningen betaalbaar op termijn (zie artikel 2.3 van de wet). Het begrip “topfunctionarissen” is in de wet overigens ruim geformuleerd; het gaat hierbij dus niet alleen om de officiële bestuurders van de instelling. De beloningsgrens geldt namelijk voor leden van de hoogste uitvoerende en toezichthoudende organen alsmede de hoogst onderschikte of de leden van de groep hoogste onderschikten aan dat orgaan of degene of degenen belast met de dagelijkse leiding. Wat de regulering van ontslagvergoedingen betreft maakt de wet overigens geen onderscheid tussen regime 1 en 2. Voor de topfunctionarissen van beide instellingen geldt wat dat betreft een maximum van 75.000 euro bij een fulltime dienstverband (artikelen 2.10 en 3.7 van de wet).

Voor afwijkende afspraken is het van belang om goed naar het overgangsrecht te kijken. In zijn algemeenheid kan worden gezegd dat voor afspraken die al langere tijd gelden, een overgangsperiode geldt van vier jaar, waarna deze in een periode van drie jaar moet worden afgebouwd. Gaat het om afspraken die zijn gemaakt nadat het wetsvoorstel eind 2011 door de Tweede Kamer werd aangenomen, dan geldt dit overgangsrecht in principe niet. Wie echter precies wil weten hoe zijn situatie eruitziet, zal de betreffende beloningsafspraken tegen het tien-onderdelen tellende overgangsrecht moeten aanhouden. Alleen dan kan worden beoordeeld of en welke gevolgen de wet in een individueel geval heeft. Ons kantoor kan daar uiteraard over adviseren.

Daar waar het overgangsrecht wat de beloning betreft een ruimere overgangsperiode geeft, geldt de plicht tot openbaarmaking van de beloningsgegevens vanaf 1 januari 2013. Hierbij gaat het zowel om iedere (gewezen) topfunctionaris als om iedere medewerker wiens beloning boven het wettelijk maximum uitkomt. En ook de hogere ontslagvergoedingen, ongeacht of dit een topfunctionaris betreft of niet, dienen in de financiële jaarstukken te worden vermeld. Publicatie van deze informatie gebeurde deels al, maar met (de aandacht voor) deze nieuwe wet zal ook hier hoogstwaarschijnlijk wel met een vergrootglas naar worden gekeken.

Femke van Ooijen is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied column.