Letterlijk: ontbinding wegens gewichtige reden
Ons arbeidsrecht heeft de naam erg op de hand te zijn van de werknemers. Dat is echter niet altijd het geval, zoals onlangs weer eens bleek in een niet alledaagse zaak. Het ging daarbij om een scheepskok – toch al niet zo'n gebruikelijk beroep – die werd ontslagen omdat hij te dik was. U leest het goed – te dik.
Nu is natuurlijk best voor te stellen dat zwaarlijvigheid op een schip een risico is. De uitspraak bevat daar niet veel informatie over, anders dan dat de man wegens overgewicht werd afgekeurd. Er was kennelijk een medische keuring voor het vak (ook al opmerkelijk, want dat betekent kennelijk dat er medische eisen zijn vastgelegd én noodzakelijk zijn, anders mag je helemaal je werknemers niet laten keuren). De kok moest tien tot twaalf kilo afvallen, deed dat ook, maar na een verlof was hij toch weer aangekomen en mocht daarom wederom niet werken.
De werkgever trad nogal hardvochtig op. Niet alleen vroeg hij ontbinding van de overeenkomst, maar hij vond ook nog eens dat het de man zijn eigen schuld was omdat hij kennelijk niet de discipline kon opbrengen om op gewicht te blijven. De houding van de werkgever is wellicht niet zo verwonderlijk, opmerkelijker vind ik dat de kantonrechter daar in mee ging. Het was de man zijn eigen schuld, zo luidde het oordeel, en de kantonrechter ontbond zonder vergoeding. En dat terwijl de man 56 jaar oud was, en 14 jaar in dienst was en steeds goed had gefunctioneerd.
In de media is tegenwoordig veel aandacht voor overgewicht. Steeds meer komt men tot het inzicht dat “gewoon minder eten” een te eenvoudige benadering van het probleem is. In dit specifieke geval zou ik me bovendien nog kunnen voorstellen dat er wel enig verband bestaat tussen het werk – het eten verzorgen op een schip – en zwaarlijvigheid. Als overgewicht als ziekte wordt gezien (en die kwalificatie valt tegenwoordig toch steeds vaker) dan is een ontslag zonder enige vergoeding wel een erg harde uitkomst. De arme man was (arbeidsrechtelijk) beter af geweest als hij aan de drank was geweest. Dat stelt de werkgever vaak voor schier onoverkomelijke problemen. Niet dat ik dat een goede zaak vind, maar de uitkomst van deze zaak (gepubliceerd in JAR 2007, 151) is wat mij betreft wel weer het andere uiterste.
Arco Siemons is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.