icon

Het aanbieden van een akkoord aan crediteuren met steunvorderingen

Inleiding

Een faillissement kan worden uitgesproken indien summierlijk is gebleken van:

  1. een ten tijde van de faillietverklaring bestaand vorderingsrecht van de aanvrager; en
  2. het (thans) bestaan van feiten en omstandigheden waaruit volgt dat de schuldenaar verkeert in de toestand van te hebben opgehouden te betalen. Het bestaan van meerdere schuldeisers (steunvorderingen) is een noodzakelijke, maar niet een voldoende voorwaarde voor het aannemen van de hiervoor bedoelde toestand. Ook als aan dit zogenoemde ‘pluraliteitsvereiste’ is voldaan, dient te worden onderzocht of de schuldenaar in de toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen.

Ontbreken van één van de vereisten

Indien niet wordt voldaan aan één of meer van de vereisten, dient de schuldenaar niet te worden failliet verklaard. Indien een schuldenaar failliet wordt verklaard en daartegen in verzet gaat (omdat hij niet ter zitting is verschenen), kan het faillissement worden vernietigd als hij de vordering van de aanvrager alsnog voldoet. Voor het rechtsmiddel van hoger beroep geldt dat niet. Wij hebben hierover eerder geblogd.

Een andere manier om (mogelijk) het faillissement vernietigd te krijgen is als de steunvorderingen worden voldaan. Daar ga ik hieronder nader op in.

Pluraliteitsvereiste

De Hoge Raad houdt vast aan het ‘pluraliteitsvereiste’ (zie het arrest van de Hoge Raad van 25 mei 2018 en onze blog over dat arrest), ondanks kritiek daarop uit de praktijk en literatuur. In zijn arrest van 25 mei 2018 oordeelde de Hoge Raad dat ook aan het pluraliteitsvereiste wordt voldaan als betaling van de steunvorderingen wordt toegezegd, maar dat nog niet is gebeurd, waardoor op het moment van de uitspraak nog meerdere schuldeisers onbetaald zijn gelaten.

Recentelijk werd een soortgelijke zaak voorgelegd aan de Hoge Raad. In de zaak die leidde tot het arrest van de Hoge Raad van 20 maart 2020 (waarin de Hoge Raad de conclusie van de procureur-generaal volgde). De casus was samengevat de volgende.

Drie schuldenaren werden failliet verklaard. Daarna hebben de schuldenaren een aanbod gedaan aan hun concurrente crediteuren, behalve aan de door hen betwiste crediteuren (de aanvrager van het faillissement en twee andere crediteuren). Het gedane aanbod houdt in dat de concurrente crediteuren, in de situatie dat de vonnissen waarbij de schuldenaren in staat van faillissement werden verklaard door het hof zouden worden vernietigd, een betaling van een gedeelte van hun vordering zouden ontvangen, tegen finale kwijting. Ter zitting in hoger beroep heeft de curator bevestigd dat de aangeschreven concurrente crediteuren met het aanbod hebben ingestemd. Voorts hebben de advocaat van de schuldenaar en de curator ter zitting verklaard dat zich op de derdengeldenrekening van de advocaat van de schuldenaar een bedrag bevindt, waarmee de betaling aan de concurrente (niet betwiste) crediteuren kan worden gedaan en de volledige belastingschulden kunnen worden afgelost.

Het hof komt tot het (gezien de eerder genoemde jurisprudentie niet verrassende) oordeel dat thans deze schulden echter nog niet zijn voldaan en dat daarom nog steeds is voldaan aan het pluraliteitsvereiste. Het hof bekrachtigt de vonnissen en de schuldenaren blijven failliet. De schuldenaren laten het er echter niet bij zitten en gaan in cassatie.

In navolging van het hof en de advocaat-generaal komt de Hoge Raad tot het oordeel dat de klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van dat arrest. Het arrest van het hof blijft in stand; de schuldenaren zijn failliet.

Dit arrest van de Hoge Raad is in lijn met zijn vaste jurisprudentie.

Mogelijk oplossing

Hoe vervelend ook, als de steunvorderingen nog niet daadwerkelijk zijn voldaan, blijven deze gelden als steunvordering.

Bij mij rijst de vraag of het aangeboden akkoord niet anders had kunnen worden vormgegeven. Als (door een derde) de steunvorderingen zouden zijn voldaan met daaraan de (ontbindende) voorwaarde dat als het faillissement niet zou worden vernietigd het akkoord zou komen te vervallen, waardoor de betaalde bedragen zouden moeten worden terugbetaald, dan zouden de steunvorderingen ten tijde van de zitting zijn voldaan en had het hof die vorderingen niet meer als steunvorderingen mogen meenemen in de afweging of er sprake is van de faillissementstoestand, vermoed ik.

Een mogelijk riskante operatie; worden de bedragen daadwerkelijk terugbetaald als het faillissement toch in stand blijft? Maar goed, het akkoord zoals aangeboden in de onderhavige casus was hoe dan ook kansloos.

Wordt van u of uw onderneming het faillissement aangevraagd? Of hebt u juist een onbetaald gebleven vordering op een schuldenaar? Neem dan contact met ons op. Wij hebben ruime ervaring met dergelijke situaties en zijn u graag van dienst.

Heeft u vragen?

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.
Het aanbieden van een akkoord aan crediteuren met steunvorderingen

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief