icon

“Maar ze vermeerderen zichzelf!”

Kwekersrecht. Niet iets wat wij dagelijks beoefenen, maar het is lente, en zo nu en dan komt er een aardige uitspraak voorbij. Zo ook deze, van de rechtbank Den Haag.

Het ging over (snij)heesters. Een kweker had van een leverancier 13.200 heesterplantjes gekocht à 50 cent per stuk. De leverancier had het kwekersrecht voor het betreffende ras, en als zodanig het alleenrecht op de verhandeling van zaad en vermeerderings-materiaal (stekjes). Bij de aankoop kreeg de kweker niet alleen de plantjes, maar ook een licentie om daarmee een bepaald areaal te beplanten. De snijbloemen daarvan mocht hij vervolgens verkopen. Dat kon hij meerdere jaren doen; zo’n heesterplant gaat wel vier jaar mee en bloeit ieder jaar opnieuw.

Vermeerdering (in het auteursrecht zouden we zeggen: “verveelvoudiging”) van de heesters was echter niet toegestaan, gezien een uitdrukkelijke bepaling in de licentievoorwaarden, waaraan voor de zekerheid nog was toegevoegd:
“Er bestaat bij sommige rassen ook natuurlijke vermeerdering door groei van de plant als gevolg van bloementeelt. Deze vorm van vermeerdering valt ook onder vermeerdering als er handelingen uitgevoerd (gaan) worden, welke niet vallen onder deze voorwaarden.”

Wat bleek: de kweker had de planten tóch gestekt en verder uitgeplant. Althans: er was meer areaal beplant dan volgens de licentie was toegestaan. Dat was volgens de leverancier inbreuk op zijn kwekersrecht en hij vorderde daarom schadevergoeding. Berekend als: het bedrag dat de kweker had moeten betalen als hij die stekjes bij de leverancier had gekocht.

De kweker verweerde zich onder andere met de stelling “dat het ras woekert en daardoor zelf-vermeerderend is zodat [zij] niet kon voorkomen dat zij extra planten kreeg. Ook heeft zij getracht om eind 2015 op locatie 1 4000 m² te vernietigen maar dat bleek niet goed te zijn gegaan; die planten kwamen in 2016 weer op. Dat heeft zij op 11 mei 2016 aan [eiseres] gemeld. Voor dat areaal zijn de royalty’s voor 2016 reeds nabetaald.

Het eerste argument, dat van het “woekeren” of zelf vermeerderen, vindt bij de rechtbank geen genade:
Uit de tussen partijen gesloten overeenkomst en de daarbij behorende voorwaarden blijkt dat aan [gedaagde] uitsluitend toestemming is verleend tot het verrichten van bloemteelthandelingen ten behoeve van de productie van snijbloemen met betrekking tot een gespecificeerd aantal planten. Vermeerderen, waaronder begrepen natuurlijke vermeerdering wanneer dat materiaal wordt gebruikt voor andere doeleinden dan de productie van snijbloemen, is uitdrukkelijk niet toegestaan […]. Aangezien de vermeerdering niet onder licentie is geschied, maakt [gedaagde] naar het oordeel van de rechtbank inbreuk op het kwekersrecht.”
Daar kwam volgens de rechtbank nog bij dat de kweker ten aanzien van het natuurlijk vermeerderde materiaal, zelf aanvullende vermeerderingshandelingen had verricht door te stekken en vervolgens uit te planten.

Vervolgens is uitgebreid gebakkeleid over de hoogte van een passende vergoeding. Dat werd de helft minder dan was geëist. Maar de kweker moest wel de volledige redelijke proceskosten van de leverancier betalen, want ook het kwekersrecht is een intellectueel eigendomsrecht en dan geldt dat.

Wat leren wij hieruit? 1) planten kunnen woekeren. 2) dat kunnen ze ook zonder menselijke tussenkomst. 3) maar met de juiste licentievoorwaarden overwint het kwekersrecht alles.

Heeft u vragen?

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.
“Maar ze vermeerderen zichzelf!”

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief