Politie mag staken

Het zal u niet zijn ontgaan: de politie voert acties in de strijd voor een (betere) cao. Afgelopen week leidde dat tot een uitspraak van het Hof Den Haag; de Staat had een verbod op acties gevorderd en het Hof heeft die eis afgewezen.

Eén van de taken van de politie is het assisteren van deurwaarders bij ontruimingen. Het uit hun huis of bedrijfsruimte zetten van mensen levert – begrijpelijk – vaak de nodige spanningen op, en de deurwaarder neemt daarom altijd de politie mee bij die uitzettingen. In het kader van het actievoeren voor een betere cao had de politie aangekondigd dit voor een bepaalde periode niet meer te zullen doen; gevolg was dat de deurwaarders in die periode geen uitzettingen meer zouden kunnen doen. De Staat (en overigens ook de beroepsorganisatie van deurwaarders) vond dat dit een inbreuk was op het recht van de burgers op een effectief proces (een uitzetting kan daar immers het sluitstuk van zijn); deurwaarders voeren een overheidstaak uit en de politie dient hen daarbij te ondersteunen, en dat werd door de acties onmogelijk gemaakt.

Het Hof verwerpt de stelling van de Staat en de deurwaarders dat een eerlijk proces – het grondrecht uit art. 6 EVRM – onmogelijk wordt door de actie. Bepaalde vormen van tenuitvoerlegging stokken, maar dat doet niet af aan het stelsel van het proces zoals wij dat kennen. Dat de acties voor aanzienlijke schade kunnen zorgen onderkent het Hof, en dat wordt ook meegenomen in de afweging. Het Hof vindt echter dat die schade de acties niet onrechtmatig maakt, mede omdat de politie al zo weinig mogelijkheden tot actievoeren heeft. Gevaar voor de openbare orde of veiligheid zijn immers gronden om acties niet toe te staan, veel van het werk van de politie draait om het waarborgen van die openbare orde en veiligheid, dus veel van hun werk valt al af waar het gaat om de mogelijkheid van actievoeren. Dit mocht dus, en daarmee is het Hof het eens met de rechtbank, die de acties al eerder toestond.

Het argument dat de politie al zo weinig mogelijkheden heeft om actie te voeren roept de vraag op of je dat ook zou kunnen omdraaien: is een actie te verbieden omdat de stakers een alternatief zouden hebben dat voor de werkgever of de maatschappij minder schadelijk is? In principe wel, al zal een beroep daarop niet heel snel slagen; aan actievoerders wordt een grote mate van vrijheid gegund te bepalen hoe ze actie voeren, en dat die acties pijn doen is nu juist een voorwaarde voor een geslaagde (althans: kansrijke) actie – ook als die pijn valt bij partijen die niets met het onderliggende conflict te maken hebben.

Arco Siemons is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.

Vragen?